از راه رشد تا همیشه
تازه اول راه است، راهی که با رفتنش ساخت.
دست‌ها را روی پیشانی سایه کرده است و مفاهیم جدیدی را با خود زمزمه می‌کند.
به اصولی پایبند شده است که عدالت و نظم در کارهای گروهی، برایش معنای همدلی می‌گیرد و مسئولیت اجتماعی و جامعه‌پذیری‌اش، از او یادگیرنده‌ای همیشگی ساخته است.
حالا قدم‌هایش استوار و محکم شده است. از سرنوشت مشترک حرف می‌زند و برایش «مشارکت»، راه اصلیِ زندگیِ بهتر است!
