راه مهد از سال ۱۳۶۴ با همت افرادی که دغدغه پرورش صحیح کودک را داشتند و در کنار والدینی همراه، مشتاق و حامی آغاز شد.
مسافر کوچک ما از همان بدو ورودش با توجه به توانایی ها ، انتظارات و مهارت هایش در شرایطی قرار می گیرد که شرکت کننده ای فعال و یادگیرنده ای دایمی باشد.
کودک ما خودش عامل اصلی یادگیری می شود در محیطی طبیعی و اجتماعی مستقیم با اشیا کار می کند و حل مساله ، حق انتخاب ، گفت و گو درباره ی تجربه ها و از همه مهم تر اینکه تجربه می کند خطا امری طبیعی است .
زبان و سواد آموزی ، علوم ، ریاضی ، زبان دوم و هنر هرکدام ابزاری می شوند تا سوادهای هزاره ی سوم را درک کند.
این کودک حالا شهروندی شده است که در پی یادگیرنده ماندن است.
از سلام کردن تا درک مفهوم عصبانیت ، ترس ومعنای مسئولیت پذیری نوایی ست که در بازی هایش مشهود می شود.
از پنجره ی تجربه نگاهش کنید، در کارگاه فنی مسائل کوچک اما مهم خود را چکش کاری می کند و شیوه های حل مساله را می یابد. حالا دیگر این مسافر قابلیت های خود را می شناسد و “منِ” هر کودک در موقعیت های مختلف به تجربه و یادگیری می پردازد.
